#Patoloxía Vexetal #Enfermidade de Cultivos #BroteFúngico #ImpactoAgropecuario #PrevenciónPhoma #Xestión de patas negras
O fungo pata negra, cientificamente coñecido como Phoma Lingam, é un patóxeno que afecta á familia dos cultivos da brassica, incluíndo a canola, o repolo e o brócoli. Este fungo pode causar danos graves ás plantas, reducindo o rendemento e a calidade dos produtos. Neste artigo, comentaremos o desenvolvemento do brote de fungos negros, as consecuencias que ten na agricultura e as posibles medidas para previr e xestionar a súa propagación.
O brote de fungos negros comezou en Europa na década de 1970, pero agora estendeuse a outros continentes, incluíndo América do Norte e Australia. O fungo pode sobrevivir no chan e nos restos vexetais ata catro anos, polo que é difícil controlar a súa propagación. As súas esporas tamén poden percorrer longas distancias a través do vento e da auga, infectando cultivos sans en novas áreas.
Cando o fungo de pata negra infecta as plantas, fai que se formen lesións escuras nos talos e follas. Estas lesións poden cinguir os talos, reducindo o fluxo de nutrientes e auga ao resto da planta. Como resultado, a planta pode marchitarse e as súas follas poden volverse amarelas ou marróns. En casos graves, a planta pode morrer, provocando unha perda de rendemento e ingresos para os agricultores.
Para previr e xestionar o fungo das patas negras, os agricultores poden aplicar varias medidas. A rotación de cultivos é unha das formas máis eficaces de reducir o risco de infección xa que o fungo pode sobrevivir no chan e os restos vexetais. Os agricultores tamén poden usar variedades resistentes de cultivos, que son menos susceptibles ao fungo. Os funxicidas son outra opción, pero a súa eficacia pode variar dependendo do momento de aplicación e da gravidade da infección.
O brote de fungos da pata negra causado por Phoma Lingam pode ter un impacto significativo na agricultura, reducindo os rendementos e a calidade dos produtos. Os gandeiros deben tomar medidas para previr e xestionar a propagación deste fungo para minimizar o seu impacto. A rotación de cultivos, as variedades resistentes de cultivos e os funxicidas son algunhas das opcións dispoñibles para xestionar a enfermidade.