A protección das abellas dos pesticidas foi máis sinxela coa publicación da Universidade Estatal de Oregón dunha aplicación para teléfonos intelixentes que os agricultores e apicultores poden usar para consultar unha publicación cando están no campo.
A aplicación para smartphones acompaña publicación de OSU Extension 2013, Como reducir o envelenamento das abellas por pesticidas, PNW 591.
Os agricultores e apicultores xa poden consultar de xeito remoto as táboas de pesticidas da publicación nos seus teléfonos ou tabletas. A popular guía enumera 150 insecticidas, funxicidas, acaricidas, eliminadores de babosas e perturbadores do crecemento; agora pódense buscar todos eles por nome comercial ou nome químico na nova aplicación.
"É un mundo de teléfonos intelixentes", dixo o autor principal da publicación. Ramesh Sagili, un entomólogo e investigador de abellas de extensión na Universidade Estatal de Oregón Facultade de Ciencias Agrarias.
"As nosas partes interesadas pediron unha aplicación para acompañar esta publicación e están moi entusiasmados de que agora teñamos unha".
"How to Reduce Bee Poisoning" publicouse por primeira vez en 2006. Foi ampliado en 2013 polo coautor. Louisa Hooven, toxicólogo e experto en abellas da Facultade de Ciencias Agrarias, cunha ampla actualización da información sobre praguicidas.
"Observamos os cultivos que se cultivan no noroeste", dixo, "e despois todos os produtos que é probable que se utilicen cando a colleita está a florecer, que é cando as abellas buscarán alimento. Eses foron os pesticidas que incluímos".
Os produtos clasifícanse en tres clases: altamente tóxicos, tóxicos e "sen declaración de precaución para as abellas na etiqueta". As clasificacións baséanse nas precaucións e restricións requiridas pola Axencia de Protección Ambiental e que figuran nas etiquetas dos produtos, dixo Hooven.
Ademais, a guía estima a "toxicidade residual" de varios dos produtos, é dicir, canto tempo persisten os seus efectos nocivos no medio ambiente. Esa información, que non é requirida pola EPA e que pode estar ou non na etiqueta, procede da extensa busca de Hooven a través dos documentos de avaliación de risco da EPA e da literatura de toxicoloxía.
"Había información sobre a toxicidade residual na edición anterior", dixo. "Ampliamos moito o número de produtos, polo que incluímos información de toxicidade residual para aqueles produtos para os que se coñece, e actualizamos a información dos produtos xa listados".
A guía recomenda as mellores prácticas para xestionar as aplicacións de pesticidas para protexer todas as especies de abellas, non só as abellas melíferas (Apis mellifera), senón abellas albaneis (Osmia lignaria), abellas alcalinas (Nomia melanderi) e abellas cortadoras de alfalfa (Megachile rotundata). Estas especies de abellas tamén son xestionadas como polinizadoras agrícolas.
Tamén conta como protexer as especies nativas que habitan no chan, como as abellas de cabaza, as abellas de cornos longos, as abellas sudoríparas, as abellas mineiras e os abellas.
"Os pesticidas afectarán a estas especies de forma diferente que as abellas melíferas ou outras especies xestionadas", dixo Hooven, "porque teñen diferentes hábitos de vida e están presentes en diferentes momentos".
A agricultura da costa oeste depende fundamentalmente dos insectos polinizadores, dixo Sagili, que foi autor ou coautor. outras catro publicacións de Extensión sobre as abellas melíferas.
"Os cultivos do Medio Oeste, como o millo e a soia, non precisan de insectos para a polinización", dixo. "Pero coa nosa diversidade de cultivos, especialmente as nosas árbores froiteiras, bagas e cultivos de sementes, realmente os necesitamos".
Os apicultores de Oregón xestionan preto de 70,000 colmeas comerciais de abellas melíferas, dixo. As abellas polinizan preto de 50 cultivos de Oregón, incluíndo arándanos, cereixas, peras, mazás, trevos, escuma de prado e sementes de vexetais. Sagili estima o valor destes cultivos en máis de medio billón de dólares anuais.
A mellor protección para as abellas, dixo, comeza cunha boa comunicación entre o produtor e o apicultor.
"O uso de pesticidas e a protección das abellas non se excluyen mutuamente", dixo. "Hai unha forma equilibrada de controlar as pragas e protexer as abellas, ambos. Queremos que esta guía sexa unha ferramenta útil para que os produtores e apicultores tomen decisións informadas xuntos".
A publicación e a aplicación que o acompaña están dispoñibles en Comunicacións da estación de extensión e experimentación de OSU (EESC). Inclúese unha enquisa aos usuarios e pídeselles aos usuarios que a completen para orientar ao CESE nas futuras melloras da aplicación.
"How to Reduce Bee Poisoning" foi producido conxuntamente por OSU, a Universidade de Idaho e a Universidade Estatal de Washington. O seu custo foi asumido polas asociacións de apicultores de Oregón, Idaho, Washington e California, e polo Departamento de Agricultura de Oregón.
- Gail Wells, Universidade Estatal de Oregón
Fonte: Oregon State University